ระบบบำบัดน้ำใช้สารเคมีหลากหลายประเภท เพื่อจัดการปัญหาต่างๆ ตั้งแต่การจับตะกอนและตกตะกอน สารฆ่าเชื้อ ปรับค่า pH ไปจนถึงการป้องกันการกัดกร่อนและตะกรัน รวมถึงสารเฉพาะทางสำหรับกำจัดสารพิษตกค้าง เช่น PFAS แต่ละกลุ่มมีบทบาทและมาตรฐานการใช้แตกต่างกันตามประสิทธิภาพและเงื่อนไขของน้ำต้นทาง
อะลูมิเนียมซัลเฟต (Aluminum Sulfate): ช่วยรวมตัวแขวนลอยให้เป็นก้อนตกตะกอนง่าย
โพลีอะลูมิเนียมคลอไรด์ (Polyaluminum Chloride, PAC): ประสิทธิภาพสูงกว่า อะลูมิเนียมซัลเฟต และใช้งานได้ในช่วง pH และอุณหภูมิกว้างกว่า
เฟอรัสซัลเฟต (Ferrous Sulfate) และ เฟอริกคลอไรด์ (Ferric Chloride): ใช้ในกระบวนการตกตะกอนและกำจัดอนุภาคคอลลอยด์
คลอรีน (Chlorine): นิยมใช้มากสุดในการฆ่าเชื้อแบคทีเรีย แต่ควรระวังผลิตภัณฑ์ไตรฮาโลมีเทน (THMs) ซึ่งเป็นสารก่อมะเร็งที่อาจเกิดขึ้นได้
โซเดียมคลอรีนออกไซด์ (Chlorine Dioxide): ประสิทธิภาพสูงในการฆ่าเชื้อ ไม่ก่อไตรฮาโลมีเทนมากเท่าคลอรีนทั่วไป
โอโซน (Ozone) และ ยูวี (UV): ทางเลือกในการฆ่าเชื้อโดยไม่ตกค้างสารเคมีในน้ำ
กรดซัลฟิวริก (Sulfuric Acid) และ กรดไฮโดรคลอริก (Hydrochloric Acid): ใช้ลดค่า pH ของน้ำดิบก่อนกระบวนการตกตะกอน หรือใช้ล้างตะกรันในท่อและหม้อน้ำ
โซเดียมไฮดรอกไซด์ (Caustic Soda) และ โซดาแอช (Soda Ash): ใช้ปรับเพิ่ม pH เพื่อป้องกันการกัดกร่อนของระบบโลหะ
ฟอสเฟตและโพลีฟอสเฟต: เคลือบผิวโลหะ ลดอัตราการกัดกร่อนในระบบหม้อน้ำและท่อโลหะ
ซิลิเกต (Silicates): ใช้ในระบบบำบัดน้ำหมุนเวียน เพิ่มความมั่นคงของชั้นป้องกันโลหะ
โพลีอะคริเลต (Polyacrylates) และ ฟอสโฟเนต (Phosphonates): ยับยั้งการก่อตัวของแคลเซียมคาร์บอเนตและซัลเฟตบนผิวแลกเปลี่ยนความร้อน
อัลจีไซด์ (Algaecides): เช่น คลอรีนหรือควอเทอร์นารีแอมโมเนียม สำหรับควบคุมการเติบโตของสาหร่ายในระบบเปิด
สารป้องกันฟอง (Antifoams/Defoamers): ลดโฟมในถังและระบบบำบัดน้ำเสีย
กรดซิตริก (Citric Acid) และ โซเดียมไบคาร์บอเนต (Sodium Bicarbonate): ใช้เป็นสารกัดแคลเซียมและโลหะหนักเพื่อป้องกันตะกรันและยับยั้งการเกิดปฏิกิริยาโลหะหนักในระบบ (Araxchemi, Noah Chemicals)
โซเดียมซัลไฟต์ (Sodium Sulfite) และ ไฮดราซีน (Hydrazine): ลดการกัดกร่อนจากออกซิเจนในระบบหม้อน้ำและท่อโลหะ
กรดอะมิโนคลอไรด์ และ สารกำจัดตะกรันสูตรพิเศษ: ใช้ล้างเมมเบรนในระบบกรองแบบเมมเบรน เพื่อลดการอุดตันของแร่ธาตุและสิ่งสกปรก
ไฮโดรเจนเปอร์ออกไซด์ (H₂O₂) และ เปอร์แมงกาเนต (Permanganate): ใช้ในการออกซิไดซ์สารอินทรีย์และกำจัดกลิ่นในน้ำเสีย
การกำจัด PFAS: เทคโนโลยีเชิงเคมีและกายภาพ เช่น การดูดซับด้วยคาร์บอนกัมมันต์ และการแลกเปลี่ยนไอออน สำหรับสาร “เคมีตลอดกาล” ที่ไม่ย่อยสลายง่าย
งานวิจัยเรื่อง “การจัดการสิ่งแวดล้อมเพื่อเอื้อต่อการเยียวยาในโรงพยาบาล ต่อคุณภาพการให้บริการของโรงพยาบาลในสังกัดสำนักการแพทย์ กรุงเทพมหานคร”
ตีพิมพ์ในวารสาร WPSMS ปีที่ 6 ฉบับที่ 3 พฤษภาคม-มิถุนายน พ.ศ. 2566 โดยดำรงตำแหน่ง “นักวิจัยอิสระ